UCHWAŁA Nr VII/46/2015
RADY GMINY DRUŻBICE
z dnia 28 maja 2015 r.
w sprawie zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody Łódzkiego nr PNK-I.4131.258.2015 z dnia 5 maja 2015 roku stwierdzającego nieważność uchwały
Na podstawie art. 98 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2013 poz. 594, poz. 645, poz. 1318, z 2014 poz. 379, poz. 1072) - Rada Gminy Drużbice uchwala, co następuje:
§1. Postanawia się zaskarżyć do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Łódzkiego nr -I.4131.258.2015 z dnia 5 maja 2015 roku stwierdzające nieważność uchwały Nr VI/39/2015 Rady Gminy Drużbice z dnia 31 marca 2015 roku w sprawie ustalenia kierunków działania Wójta Gminy Drużbice dotyczących zwiększenia przejrzystości wydatkowania środków pieniężnych poprzez wprowadzenie elektronicznego rejestru zawieranych umów.
§2. Wykonanie niniejszej uchwały powierza Przewodniczącemu Rady Gminy Drużbice, którego upoważnia się do opracowania i złożenia w Sądzie odpowiedniej skargi w terminie 30 dni od daty doręczenia Radzie Gminy rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody Łódzkiego, to jest do dnia 4 czerwca 2015 r. oraz reprezentowania Rady w czynnościach procesowych z prawem udzielenia pełnomocnictw procesowych.
§3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
W dniu 31 marca 2015 roku Rada Gminy Drużbice podjęła uchwałę w sprawie ustalenia kierunków działania Wójta Gminy Drużbice dotyczące zwiększenia przejrzystości wydatkowania środków pieniężnych poprzez wprowadzenie elektronicznego rejestru zawieranych umów. Wojewoda Łódzki w dniu 5 maja 2015 roku stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Drużbice biorąc po uwagę zasadę legalności wyrażona w art. 7 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej twierdząc, że przepis art. 18 ust 2 pkt. 2 ustawy samorządzie gminnym nie może stanowić podstawy prawnej przedmiotowej uchwały.
Rada Gminy Drużbice nie podziela argumentacji organu nadzoru ponieważ jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 sierpnia 2011 r. (II OSK 925/2011, LexisNexis nr 3035984) który wyraził trafny pogląd, że art. 18 ust. 2 pkt 2 odnosi się do spraw wewnętrznych gminy i nie może stanowić samoistnej podstawy prawnej do podejmowania uchwał w sprawach dotyczących nałożenia na członków wspólnoty określonych obowiązków, np. partycypacji w kosztach budowy inwestycji lokalnych, w tym kanalizacji sanitarnej. Przepis ten zezwala radzie gminy jedynie na stanowienie o kierunkach działania wójta, a więc stanowi upoważnienie do wydawania aktów w sferze wewnętrznej działania organów gminyzawierających wytyczne, zalecenia lub wskazówki dla organu wykonawczego. W związku z tym w przepisie tym nie mieści się kompetencja do podejmowania przez radę gminy uchwał będących aktami prawa miejscowego. Uchwała rady o kierunkach działania wójta nie może też ograniczać samodzielności organu wykonawczego w realizacji przyznanej mu ustawowo kompetencji, w tym przez przepisy prawa materialnego, zwłaszcza poprzez formułowanie poleceń czy nakazów konkretnego sposobu załatwienia danej sprawy. Nieograniczony de facto zakres spraw, które mogą być przedmiotem wytycznych rady dla wójta, budzi różne kontrowersje. Dotyczą one w szczególności możliwości rozciągania uprawnienia rady do stanowienia o kierunkach działania wójta na zadania zlecone gminy, jak również ustalania sposobu załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej w drodze decyzji. (LEX Komentarz do art. 18 ustawy o samorządzie gminnym)
Podjęta uchwała spełnia kryteria określone przez NSA w wyroku z dnia 11 sierpnia 2011 roku tj. nie jest aktem prawa miejscowego, należy do spraw wewnętrznych gminy, zawiera wytyczne dla wójta i nie ogranicza samodzielności organu wykonawczego w wykonywaniu przyznanych mu ustawowo kompetencji przez przepisy prawa materialnego, nie nakazuje konkretnego załatwienia sprawy indywidualnej. Ponadto uchwała wskazuje cel ogólny jawność – przejrzystość wydatkowania środków pieniężnych gminy oraz formę realizacji tego celu tj. rejestr zawieranych przez gminę umów udostępniony mieszkańcom bez potrzeby każdorazowego wnioskowania w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. To zaś jest zgodne z wyrokiem WSA w Łodzi z dnia 30 sierpnia 2013 roku( IISA/Łd 627/13).